ارد بزرگ می گوید :

ارد بزرگ :  غروب جان آدمی ، سپیده دمی به جهان دیگر است .


ارد بزرگ :  آنکه همه چیزش را به جهان می سپارد و خود سخن تازه ایی ندارد نباید مدعی داشتن خرد باشد و دانش .


ارد بزرگ :  زاد روز ما با تاری نادیدنی به هزاران زاد روز دیگر گره خورده است ، مرگ هم زاد روزیست همانند زاده شدن که بدرودی است به جهانی دیگر…


ارد بزرگ :  جهان همواره در حال دگرگونی و رشد است نباید این پویندگی را زشت دانست ،  باید همراه بود و سهمی از این رشد را بر عهده داشت .


ارد بزرگ :  بی پایبندی به نظم در گیتی  ، ویژگی آدمهای گوشه گیر است که عشق و احساس را سپر دیدگاههای نادرست خود می کنند.